Ik, Romy, besloot om mij naast mijn studie in te zetten als vrijwilliger. Waar precies wist ik nog niet. Tijdens het oriënteren stuitte ik op het mentorproject laten we welzijn. Dit leek me wel wat. Na het aanmelden werd ik al snel benaderd door Annemarie, een medewerkster bij deze organisatie. Ik was positief verrast door de energie die in mij werd gestopt als potentiële mentor. Oprechte interesse en hun enthousiasme maakten dat ik mij graag wilde inzetten in dit specifieke project. Nu was het wachten geblazen op een match.

…

Op een dag besloot ik, Deveny-Lynn, om me aan te melden voor het mentorproject dat ik tegenkwam via Facebook. Dit omdat ik me best eenzaam en geïsoleerd voelde door corona, en daar was ik klaar mee. Ik moet zeggen dat het wel als een flinke stap voelde. Ik ben 23 jaar, en heb een vrijwilliger nodig hebben om dingen mee te ondernemen, dat voelt best kwetsbaar. Toch is het een goede keuze geweest. Ik voel mij gelijkwaardig en het is achteraf gezien helemaal niet zwak om hulp te vragen. Ook als dat soms wel zo voelt. Na mijn aanmelding werd ik al snel gebeld door Martijn voor een intake. Het gesprek verliep vlot, was gezellig en het voelde laagdrempelig. Na één dag werd ik gebeld met het bericht dat er een match was gevonden.

…

Na de online kennismaking met Martijn merkten we al snel dat de match een schot in de roos was. Ook na deze kennismaking en tijdens onze wekelijkse afspraken merkten we dat we zelfs nog meer gezamenlijke interesses hadden dan dat we vooraf hadden doorgegeven. Samen hebben we een bucketlist gemaakt met activiteiten die we de komende tijd samen kunnen ondernemen die zowel leuk zijn als ook buiten de comfort zone liggen. We gaan beginnen met het oppakken van fietsen. Momenteel maken angstgevoelen en de vele prikkels dat reizen geen optie is. Het doel van de bucketlist is dat ik (Deveny-Lynn) succeservaringen krijg, zodat ik meer durf te ondernemen, minder drempels voel en weer van het leven kan genieten. Dat leuke dingen ook gewoon leuk kunnen zijn.